تمرکز

هفته قبل مادربزرگ فوت شد. دو هفته قبلش هم ایام عید بود. این هفته اما کاری نداشتم، در واقع حتی اسلایدهای تدریس روز دوشنبه ام هم 80 درصدش آماده بود که نرفتم و مانده بود برای این هفته. چهارشنبه، پنجشنبه، جمعه و شنبه را تقریبا برای زبان گذاشته بودم و شنبه و یکشنبه نشستم سر تدریسم. چیزی که اتفاق افتاد چه بود؟ یکشنبه تا سه نیمه شب نشسته بودم و تند تند خودم را برای تدریس آماده می کردم. چیزی که اتفاق افتاد در تدریس عملا آنچه تند تند در آورده بودم حتی اشاره هم نکردم. کلاسم خلوت بود و ناامید کننده. کلاس زبان چه؟ نیمی از تکالیف را انجام نداده بودم و صبح با حسی از تنفر و شرم از خودم رفتم... که کلاس تشکیل نشد. مثل یک هدیه می دانستمش. آمدم اما تمام روز به دلداری دادن مادر و خاله گذشت. شب؟ درد داشتم تا صبح. ساعت 10 و نیم تازه شروع کردم، آن هم با چشم پف آلود و یک ترک لیسنیگ یک ساعت طول کشید. صبحانه و بعد دیدم نمی توانم تمرکز کنم. یک گوگول کردم:

1- دو دسته آدم وجود دارد: آدم هایی که می دانند در ناامیدی چطور کار کنند و آدم هایی که آرزو می کنند کاش کاری می کردند.

بنابرین وقتی در میانه یک کاری احساس کردید که باید تموم کنید و تسلیم بشوین، 5 تا ادامه بدهید! 5 صفحه بیشتر، 5 مسئله بیشتر، 5 دقیقه بیشتر. همون طور که ورزشکارا مقاومت بدنی شون را زیاد می کنند.

2- یک فکر در یک لحظه

این همون چیزیه که یک روز برام بی مزه بود. این که یک برگه کنار دستت بگذاری و چیزایی که ناگهانی ذهنتو مشغول می کنه کی ورد بنویسی تا ذهن آزاد بشه.

3- اون کسایی که تمرکز ندارن به احتمال زیاد همان هایی هستند که کاری را به تاخیر می اندازند. 

این فکر که قراره در نهایت انجام بدم یا نه؟ به تاخیر انداختن باعث راحت تر شدنش می شه؟

این باعث میشه که با وظیفه تون فیس تو فیس بشوین چرا که با تاخیر انداختن فقط احساس گناهتون را زیاد می کنه و حجم بیشتر مغزتون را درگیر کنه.

4- (این راهکار یک مقدار مسخره است اما شاید بد نباشه انجام بدهیم)

ذهن شما دوربین، چشم شما لنز که واید هم هست. برای این که بتونید تمرکز کنید دو تا دستتون را دو طرف صورت بگیرید "OUT of Sight، OUT OF MIND" و به اهمیت کاری باید روش تمرکز کنید فکر کنید. ذهتون را شرطی نمایید.

5- همینا